Miasto Poezji w schronisku dla bezdomnym

Słuchając wybranych przez uczniów wierszy, które poruszały najczulsze struny naszych dusz, mogliśmy porozmawiać o tym, co ważne i zajmujące. O tym, co wzrusza, smuci lub jest powodem do głębokiej zadumy. Dziękujemy za te wyjątkowe odwiedziny i piękny czas!

Mieszkańcy naszego schroniska, pomimo tego, że zmagają się z kryzysem bezdomności nie są pozbawieni wrażliwości na kulturę i sztukę – chętnie uczestniczą w koncertach, regularnie bywają w bibliotekach, a niektórzy sami malują obrazy czy piszą wiersze

To właśnie wiersz autorstwa jednego z mieszkańców Ośrodka, pana Roberta, wisi w schroniskowej stołówce, przypominając jego mieszkańcom, że życie jest nieustanną wędrówką, która choć bywa trudna i wyczerpująca, sama w sobie jest największą przygodą, jaką przychodzi każdemu z nas przeżyć:

„Na falach losu”

Błądzimy wciąż na falach losu

Życie i śmierć, radość i łzy

Nie wiemy, gdzie na szczęście sposób,

I jak się mają wypełnić dni.

Lecz wierzyć musimy, że nie zginiemy,

Że nasze istnienie sensowne jest

Że gdy wertepy dróg pokonujemy

Do celu swojego wspinamy się.

                                      Habibi